Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Kole

Występowanie: Rozrost tkanki adenoidalnej (tzn. "trzeci migdałek") postępuje zwykle miedzy l a 5 rokiem życia. Jej wielkość utrzymuje się mniej więcej na stałym poziomie miedzy 6-12 rokiem życia i stopniowo zaczyna zanikać po 12-13 roku życia. Patologiczne  powiększenie trzeciego migdałka występuje najczęściej między 3 a 6 rokiem życia.

 

Przyczyny choroby: Do czynników sprzyjających przerostowi migdałka gardłowego należy:

·         predyspozycja rodzinna (przerosty tkanki adenoidalnej u rodziców czy u rodzeństwa)

·         częste infekcje górnych dróg oddechowych

·         przebyte niektóre choroby zakażane ( np. odra. płonica )

·         alergia

 

Objawy przerostu trzeciego migdałka:

- oddychanie przez usta - dziecko ma stale otwartą buzię ,

- chrapie w nocy, pojawiają się  okresy bezdechu,

- częste infekcje dróg oddechowych, przedłużające się stany  kataralne,

- nawracające zapalenia uszu,

- niedosłuch,

- okresowe bóle głowy,

- brak apetytu,

- zmiany w zachowaniu dziecka: staje się zmęczone, apatyczne, senne,

- ma trudności z nauką w szkole,

- zmiana brzmienia głosu.

 

 

 

      Pojawienie się już dwóch lub trzech powyższych objawów wskazuje na przerost trzeciego migdałka i wymagakonsultacji laryngologicznej.

      Leczenie może by zachowawcze (podanie leków) lub operacyjne – adenotomia (wycięcie ).O tym, który sposób leczenia będzie w danym przypadku najlepszy musi zadecydować lekarz laryngolog. Jeżeli leczenie zachowawcze jest nieskuteczne, konieczny jest zabieg operacyjny.

       Należy podkreślić, że operacja usunięcia trzeciego migdałka po trzecim roku życia nie osłabia odporności dziecka, a często daje wyraźną poprawę stanu ogólnego - dziecko przestaje chorować i miejscowego - udrażnia się nos, poprawia się stan słuchu.

       Niewskazane jest wycinać trzeci migdałek w przypadku:

- zbyt krótkiego podniebienia miękkiego

- występowania rozszczepu podniebienia miękkiego u dziecka

 

Powikłania związane z przerostem trzeciego migdałka:

   1. zaburzenia drożności nosa i zmiana toru oddechowego z szeregiem konsekwencji:

·         częste nawracające infekcje dróg oddechowych (oddychanie przez usta,

a w konsekwencji wysychanie i zmniejszenie miejscowej odporności błon śluzowych gardła, krtani i tchawicy; zaleganie i ciekanie zakażonej wydzieliny, objawiające się często porannym kaszlem i przykrym zapachem z ust)

·         zapalenia zatok (zaburzenie pasa śluzu i zaleganie wydzieliny, częstym objawem

             są bóle głowy)

·         zapalenia ucha środkowego (blokada trąbek słuchowych, zaleganie zakażonej

             wydzieliny)

·         wyłączenie funkcji czuciowej (upośledzenie lub zniesienie reakcji na zapachy)

             i obronnej nosa (nawilżanie, ogrzewanie i oczyszczanie powietrza)

·         zaburzenia ssania u niemowląt i problemy przy spożywaniu posiłków u starszych dzieci (przerwy i męczenie się w czasie jedzenia, czasem wymioty), często odczytywane przez otoczenie jako brak apetytu, prowadzące do gorszego przyrostu masy ciała i ogólnego rozwoju

·         zmiany zapalne i ropne okolicy otworów nosowych i okolicznej skóry (ciągły wyciek drażniącej wydzieliny) .

·         wada zgryzu w wyniku zmian w kształcie kości twarzy, głownie szczęki .

·         płaska, słabo rozwinięta klatka piersiowa (wynik przewlekłego, płytkiego

             oddychania), skłonność do garbienia się

·         nawracające lub przewlekłe zapalenia spojówek (przenoszenie się stanu zapalnego

z nosa przez kanaliki nosowo-łzowe)

2. zaburzenia słuchu (niedosłuch) - ucisk powiększonych migdałków na trąbki słuchowe

3. zaburzenia mowy (mowa nosowa, matowa, czasem jąkanie się i zacinanie)

4. zespół bezdechów sennych i jego konsekwencje (niedotlenienie mózgu, niespokojny  

    sen, zmęczenie, niewyspanie, drażliwość ,nadpobudliwość ,trudności w nauce,

    moczenie nocne).

 

   Odpowiednio wczesne leczenie przyczynia się do cofnięcia zmian chorobowych i zapobiega utrwaleniu się powikłań .

    Po zabiegu operacyjnym dziecko wymaga  opieki logopedycznej, mającej na celu wykorzenienie złych, utrwalonych w czasie choroby nawyków - głownie chodzi o przywrócenie właściwego toru oddychania.

 

  

 

 

Bibliografia:

       l. A.Bogusławska-Wilczyńska (dr n.med.spec.laryngolog-foniatra)

                  „Trzeci migdałek - czy należy go usuwać” - artykuł z Internetu

       2. M. Mieszkowicz (neurologopeda)

             „Przerost migdałka gardłowego ” - artykuł z Internetu

 

 

           Opracowała

 mgr Halina Nuszkiewicz

            logopeda